Afspiegelingsbeginsel in kleine organisaties

Een kennis werkt in een kleine organisatie van ongeveer 50 werknemers. Alle medewerkers zijn hooggespecialiseerd en kunnen nauwelijks van functie veranderen binnen de organisatie.

Nu hebben ze voor de ontslagregeling het volgende bedacht:

1. De organisatie wordt opgesplitst in functionele groepen (in deze organisatie van 50 medewerkers zijn dat er 40!).
2. Binnen die functionele groepen worden mensen in leeftijdscohorten ingedeeld. 15(!)-25, 25-35 etc.
3. Het grootste cohort gemeten naar personen zal uren moeten inleveren wanneer er deeltijdontslag plaats moet vinden.

De bedoeling is dat dat diversiteit van leeftijden in de hand werkt, zodat niet alleen de oudjes overblijven. Het werkt echter in zo'n kleine specialistische organisatie averechts:

• Veel medewerkers werken in deeltijd en hebben kleine banen, maar er zijn er ook die grote tot bijna volledige banen hebben
• Het deeltijdontslag vindt zo'n beetje ieder jaar plaats, zijn er minder aanmeldingen dan kunnen er minder uren worden gemaakt.
• Er worden slechts heel kleine cohorten gevormd. Ik weet zelfs niet of er een cohort van 3 personen bestaat. Voor het grootste deel van de groepen zullen alle cohorten bestaan uit 1 medewerker, dus is er vaak geen grootste cohort.
• Het is dus meteen duidelijk wie in een bepaalde groep het eerste zal worden aangepakt.
• Het jaar daaropvolgend bestaat het cohort dat was aangepakt waarschijnlijk nog steeds uit hetzelfde aantal personen, is nog steeds het grootste dus dezelfde persoon wordt weer gekort.