Treinreis van trondheim sentral naar Vaernes

Mijn congres bezoek aan #emtacl10 bood mij de leuke gelegenheid een treinreis in Noorwegen te maken. Er gingen goede bussen naar het vliegveld, maar er reed ook een trein. Met mijn hobby koos ik natuurlijk voor dat laatste. Op zondag, de heenreis, ging er maar een trein per twee uur, daar moest ik te lang voor wachten.

De trein is erg netjes met schone ruime stoelen die je kunt verzetten. Hij is niet heel lang, twee bakken, en heeft maar 3 deuren (waarvan twee bij de machinist die achter een glazen deurtje zit, leuk dat je daar op het traject kunt kijken). Veel reizigers zitten te internetten op hun laptop. Er is een koffieautomaat waar je tegen betaling allerlei lekkers kunt krijgen. De omroep geeft aan aan welke kant het perron zich zal bevinden. Dat is wel nodig want anders dan in Nederland zijn vaak aan twee kanten van het spoor perrons te vinden, in Nederland is er dan een afgezet met een hekwerk. Soms ontbreekt het perron haast, omdat het zo laag is dat het nauwelijks boven het maaiveld uitsteekt, ook dan is er geen visueel onderscheid tussen de juiste en de verkeerde zijde, dus is het handig dit om te roepen.

Dat tekent meteen de buitenzijde. Aan de lijn liggen soms om de kilometer kleine stationnetjes bij kleine dorpjes. De gebouwtjes (zo ze aanwezig zijn) zijn meestal van hout, maar ook de abri’s (als er geen stationsgebouw is) zijn van hout gemaakt. Niet op alle stations wordt gestopt. We rijden het vrij grote Ramheim voorbij, maar ik heb het idee dat dat met de kaartverkoop te maken heeft. Waarschijnlijk registreert de NSB (die afkorting is geen flauwe grap, het betreft hier Norges StatsBaner) voor welk aankomststation kaartjes zijn verkocht aan reizigers in deze treinreis. Ik meende bij vertrek uit Trondheim te hebben gehoord dat deze trein vandaag niet stop op dat en dat station.

Het personeel is behoorlijk aanwezig, dat zal ook wel komen omdat je hier nog gewoon een kaartje in de trein kunt kopen. Ook in Trondheim mag dat, maar dan kost het NOK 20 extra. De treinreis is niet echt duur (zeker voor Noorse begrippen niet), NOK 64 voor een rit van 35 minuten. De busreis (Flybussen) van het vliegveld naar de stad kostte NOK 90 (een NOK is ongeveer €0,12). De conducteur geeft met een groene vlag een teken dat de trein kan vertrekken. In Nederland doet hij dat door op een knop te drukken. Waarschijnlijk kijkt de machinist via een spiegel mee?

Waar ik maar niet aan kan wennen in het buitenland zijn de vertrekstaten. Hierop zijn de treinen niet per richting onderverdeeld maar per uur. Nu gaan sommige treinen in Noorwegen niet zo heel vaak. De lange afstand naar Bodø wordt bijvoorbeeld maar twee keer per dag bereden. Als je dan wilt weten wanneer de volgende trein gaat moet je de hele vertrekstaat doorlopen. Bovendien moet iedereen, wanneer het druk is, zich verdringen voor hetzelfde deel van de vertrekstaten, namelijk dat van het huidige uur. Gelukkig was het op dit tijdstip vrij rustig in Trondheim en had ik mijn trein bovendien al op de grote zwarte borden (in Nederland zijn ze blauw) in de hal gezien. Wel een klein verschil met bijvoorbeeld Utrecht waar het hele (en veel grotere) bord gevuld wordt met de treinen van het komende uur, hier staan ze op een veel kleiner bord voor de hele dag genoemd. Twee stoptreinen per uur in beide richtingen is voor een grote stad als Trondheim toch niet echt veel, even afgezien van de lange afstandstreinen, 3 keer per dag naar Oslo en 2 keer naar Bodø geloof ik.